سه شرکت بزرگ تولید کننده سنگ آهن از کاهش تولید طی فصل اول ۲۰۲۱ خبر دادند

بازار و بورس – داستان بازار سنگ آهن و فولاد در چین برای سال ۲۰۲۱ قرار بود بر مبنای محدودیت تولید فولاد به دلیل مقابله با آلودگی در کنار افزایش عرضه سنگ آهن به عنوان ماده خام نوشته شود که به قیمتهای پایین منتج می شود. با این حال، هیچکدام دست کم تاکنون رخ نداده است.

به گزارش خبرگزاری رویترز به قلم کلاید راسل، تحلیلگر بازار های کالایی، سه شرکت بزرگ تولید کننده سنگ آهن در روزهای گذشته از کاهش تولید طی فصل اول ۲۰۲۱ نسبت به فصل آخر سال گذشته خبر دادند.

تولید فولاد چین که قرار بود با مقررات محدودساز تولید به دلایل محیط زیستی با کاهش رو به رو شود، در ماه مارس به ۹۴٫۰۲ میلیون تن رسید که بالاترین سطح ماهانه از آگوست سال گذشته به شمار می رود و معادل هر روز ۳٫۰۳ میلیون تن بود که خود بالاتر از متوسط ۲٫۹۷ میلیون تن در دو ماه اول سال به حساب می آید.

بنابراین عجیب نیست که به گفته آرگوس مدیا، قیمت هر تن سنگ آهن دریایی به مقصد شمال چین در ۲۲ آوریل به ۱۸۸٫۷ دلار رسید که اوج یک دهه اخیر بود؛ البته پس از آن چهارشنبه به ۱۸۵٫۶ دلار بر تن کاهش یافت.  

گرانی سنگ آهن و همچنین بالا بودن قیمت های داخلی فولاد چین و حاشیه سود کارخانه های فولاد، نگرانی مقامات دولتی را برانگیخته است. وزارت صنعت چین تا آنجا پیش رفت که در ۲۰ آوریل گفت که گام هایی را برای تثبیت قیمت مواد اولیه برمی دارد.

هوانگ لیبین، سخنگوی وزارت صنعت و فناوری اطلاعات، بدون شرح جزئیات گفت این وزارتخانه برای جلوگیری از خرید وحشت زده و احتکار با وزارتخانه های مرتبط همکاری خواهد کرد و «قاطعانه» با انحصار بازار و سفته بازی مخرب مقابله خواهد کرد.

در گذشته با افزایش قیمت ها، مقامات تمایل به پرهزینه کردن معاملات تجاری داشته و از آنچه می توان به عنوان قدرت غیررسمی اقناع برای آرام کردن بازارها یاد کرد، استفاده کرده اند.

باید منتظر ماند و دید که آیا این امر واقعاً منجر به کاهش تولید فولاد می شود یا حاشیه سود بالای فعلی تولیدکنندگان – که به دلیل تقاضای شدید و هزینه محرک های مالی برای زیرساخت ها  ایجاد شده است – پیروز خواهد شد.

ممکن است این موضوع به طور موثر به یک انتخاب برای سیاست گذاران منتهی شود: کاهش تولید فولاد به منظور محدود کردن آلودگی و پذیرش ضربه کوچک به رشد اقتصادی، یا اجازه دادن به افزایش تولید فولاد تا نیازهای رشد اقتصادی قوی را برآورده کند.

انتظار افزایش تولید سنگ آهن

در سمت عرضه مشخص است که شرکت های معدنی سنگ آهن در افزایش تولید برای تامین تقاضای چین ناموفق بوده اند. این کشور به تنهایی خریدار حدود ۷۰ درصد محموله های دریایی است.

به گفته راسل، ناکامی در رشد تولید واقعا تقصیر شرکت های معدنی بزرگ نیست چراکه در فصل اول سال مسائل آب و هوایی به تولید سنگ آهن استرالیا به عنوان بزرگ ترین صادرکننده جهان ضربه زد و همینطور تعمیر و نگهداری در یک معدن بزرگ صادرکننده شماره ۲ جهان یعنی برزیل هم به اتفاقی مشابه منتج شد.

ریو تینتو، در حال حاضر بزرگترین تولیدکننده سنگ آهن در جهان، تولید سه ماهه ۷۶٫۴ میلیون تنی را برای سه ماه منتهی به مارس گزارش کرد که نسبت به سه ماهه قبل ۱۱ درصد کاهش نشان می دهد و ۲ درصد کمتر از سطح مشابه سه ماهه ۲۰۲۰ است. با این حال، این شرکت در سال ۲۰۲۱ اهداف تولید خود را برای عرضه بین ۳۲۵ میلیون تا ۳۴۰ میلیون تن سنگ آهن از فعالیت در ایالت غربی استرالیا را حفظ کرد. 

BHP دومین صادر کننده بزرگ استرالیا، در سه ماهه ژانویه تا مارس ۶۶٫۷ میلیون تن سنگ آهن تولید کرده است که ۵ درصد نسبت به سه ماهه قبل کاهش یافته و ۲ درصد کمتر از سه ماهه مشابه سال قبل است. این شرکت اظهار داشت که انتظار دارد تولید برای سال مالی کامل تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۱ در انتهای محدوده ۲۴۵ تا ۲۵۵ میلیون تنی باشد.

واله برزیل تولید سه ماهه اول ۶۸٫۰۵ میلیون تن را گزارش داد که نسبت به سه ماهه چهارم ۱۹٫۵ درصد کاهش نشان می دهد اما ۱۴٫۲ درصد بیشتر از سه ماهه مشابه سال ۲۰۲۰ است. این شرکت کار تعمیر و نگهداری در معدن S11D خود را مقصر اصلی افت نسبت به سه ماهه  منتهی به دسامبر عنوان کرد و همچنین برنامه تولید ۳۱۵ میلیون تا ۳۳۵ میلیون تن برای تولید ۲۰۲۱ حفظ کرد. این به معنای افزایش تولید قابل ملاحظه شرکت واله در فصول آینده است تا به اهدافش برسد.

ریو تینتو نیز باید تولید خود را برای رسیدن به برنامه سالانه افزایش دهد اما نه به اندازه واله. در همین حال، بی اچ پی نیز در مسیر رسیدن به اهداف تولید خود است.

به طور کلی اگر این تولیدکنندگان بزرگ بتوانند به اهداف تولید خود برسند، به معنای این خواهد بود که محدودیت عرضه ای که در فصل اول در بازار سنگ آهن دریایی مشاهده کردیم، در نیمه دوم سال کاهش یابد.

علاوه بر این، انتظارات از کاهش محرک های مالی و اعمال محدودیت تولید فولاد به دلایل محیط زیستی باید چشم انداز قیمت سنگ آهن را به تدریج متعادل کند.

راسل در پایان تحلیل خود می گوید یک امای بزرگ وجود دارد آن هم اینکه هیچ شواهد مشخصی برای اینکه هر کدام از این اتفاقات واقعا رخ دهند، وجود ندارد.